นักท่องเที่ยวเจอดี หาทางลงภูทอกไม่เจอ
ตอนเช้า แขกที่พักโรงแรม (ราชาวดีเรสซิเดนซ์ จ.บึงกาฬ) กำลังเริ่มทยอยเดินลงมา เพื่อทานกาแฟเช้า และเช็คเอาท์ เผอิญ มีแขกที่มาพักโรงแรมคนหนึ่งกำลังสอบถามเรื่องร้านอาหารยามเช้ากับพนักงาน โรงแรม ประมาณว่าร้านไหนอร่อย คนที่นี่เขาทานอะไรกันตอนเช้าๆ
ผม ในฐานะคนพื้นที่ก็เลยเดินเข้าไปร่วมวงสนทนาด้วย ก็ได้แนะนำร้านอาหารที่ใกล้โรงแรมไปอย่างคร่าวๆ และก็พูดคุยกันไป พอรู้ว่าเป็นนักท่องเที่ยว หรือคนชอบท่องเที่ยว ชอบถ่ายรูป ชื่อ คุณกริช
การพูดการจาความคิดดูเป็นคนสมัยใหม่ พูดคุยกันไปหลายเรื่อง
ผมก็เลยถามขึ้นมาว่า “มาบึงกาฬไปเที่ยวที่ไหนมาบ้าง”
คุณกริชตอบ “ภูทอก”
ผม ก็ไม่แปลกใจอะไร เพราะเป็นสถานที่ท่องเที่ยวเด่นระดับจังหวัด ผมก็เลยอดไม่ได้ที่จะเพิ่มเติมบรรยายความยิ่งใหญ่ อลังการงานสร้าง ความมหัศจรรย์ ประวัติหลวงปู่จวน ครูบาอาจารย์ ผู้สร้าง และอื่นๆ ที่พอจะคิดได้เวลานั้น และคุณกริช ก็หยิบเอาโทรศัพท์ขึ้นมาโชว์รูปที่ถ่ายที่ภูทอก แล้วจู่ๆ พอเลื่อนมาถึงภาพที่ถ่ายภาพหนึ่ง คุณกริชก็เริ่มเข้าเรื่องที่ไปเจอมากับตัวเองที่ภูทอก ผมเริ่มสนใจว่าเขาไปเจอเหตุการณ์อะไรมา
ก่อนที่จะเล่าเขาพูดว่า “นี้ขนผมลุกเลย” มันยิ่งเพิ่มความอยากรู้ของผมขึ้นอีก
เขาเริ่มเล่า “ผมเพิ่งไปเที่ยวภูทอกกลับมาเมือวาน”
พูดไปพร้อมเปิดรูปที่ถ่ายจากโทรศัพท์มือถือประกอบการเล่า
“รูปนี้ผมถ่ายบริเวณทางขึ้นลงชั้นห้า มีธงเป็นจุดสังเกต” เขาเล่าต่อ
ผมคิดว่าเขาคงถ่ายไว้เป็นจุดสังเกตเผื่อหลงทางอะไรประมาณนี้
“ตอนนั้นน่าจะประมาณ ห้าหกโมง” เขาระบุเวลา
และก็เล่าต่อ “ผมก็โทรศัพท์ไปคุยกับเพื่อน ว่าที่นี้สวยมาก อยากให้มาเที่ยว และก็พูดคุยตามประสาเพื่อนฝูง การสนทนาออกรสออกชาติ สนุกสนาน อาจจะเสียงดังไปบ้าง”
หลัง จากเก็บภาพสวยจนจุใจ และได้เวลาพอสมควรก็จะกลับ ก็เดินลงมาเรื่อยๆ พอมาถึงชั้นห้าตรงจุดที่ที่ถ่ายรูปจะลงไปชั้นสี่ พร้อมเลื่อนรูปนั้นมาให้ผมดู ทุกอย่างที่เป็นจุดสังเกตอยู่ครบ แต่สิ่งที่เขาตกใจอย่างมาก คือ ไม่มีทางลงไปชั้นสี่ สติ เริ่มกระเจิง เดินและวิ่งพล่านหาทางลงไปรอบๆ ก็ไม่เจอ เดินวกไปวนมาอยู่นาน เผอิญเจอแม่ชีซึ่งอยู่อีกชั้นหนึ่ง ก็เลยร้องขอความช่วยเหลือ
“แม่ชีครับ ช่วยผมด้วยครับ”
แม่ชีพูดตอบเหมือนรู้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น “ส่งเสียงดังหรือเปล่า”
เขาตอบ “ครับ”
แม่ชีบอก “ขอโทษท่านซะ”
เขาก็นั่งลงคุกเข่าพนมมือกล่าวขอโทษสิ่งศักดิ์สิทธิ์ต่างๆ ที่ได้ล่วงเกินโดยไม่ได้ตั้งใจ หลัง จากนั้นก็เดินไปทางลงชั้นห้าที่เดิมจุดเดิม คราวนี้ปรากฏมีทางลงไปชั้นสี่ เขาดีใจและก็รีบลงไปด้านล่างพร้อมกับครุ่นคิดกับเหตุการณ์ที่เพิ่งเจอมา
ผมถามเขาว่า “เชื่อเรื่องอย่างนี้หรือเปล่า”
เขานิ่ง ไม่พูดอะไร
แต่เจอมากับตัวเองขนาดนี้ เชื่อหรือไม่เชื่อ.....คำตอบคงมีอยู่ในใจแล้ว
ผมได้ขออนุญาตนำเรื่องนี้มาเผยแพร่ เพื่อเป็นอุทาหรณ์สำหรับนักท่องเที่ยวที่จะเดินทางไปเยี่ยมชม ด้วยความมีสติ เคารพสถานที่ และปฏิบัติตามกฎระเบียบของวัดภูทอกอย่างเคร่งครัด เนื่องจากเป็นวัด และเป็นสถานที่ปฏิบัติธรรม
